WOLNOŚĆ SŁOWA

Sama nie wiem czemu będę o tym pisać, ale mam silną potrzebę wyrzucenia tego z siebie.

EDIT: 
na samym wstępie edytuje mój post, bo spotkała mnie kolejna ciekawa historia, w wyniku czego zostałam zablokowana. 
Cholera, moje konto na facebook zniknęło. Powód zobaczycie na zdjęciu.
Ogarnął mnie szał. Jak można wywinąć komuś taki numer. Nagle pełno myśli na minutę. Jak będę kontaktować się z moją rodziną (mieszkam za granicą), jak moja grupa będzie funkcjonować i ostatni punkt - jest to bardzo nie w porządku ze strony administratorów facebook. Jak powinnam sformuować moją skargę, i czy w ogóle jest taka możliwość. Nie lubię takich spraw zamiatać pod dywan. Jest to niesprawiedliwe i nieetyczne.

Ale policzyłam sobie do dziesięciu, po czym zaczęłam się śmiać. Czemu?


Po pierwsze, pomyślałam, że to mnie "hejtują" i prześladują. Uważam, że nie zrobiłam niczego złego. Na upartego można podpiąć to pod złośliwość, bo meczące jest maglowanie na okrągło tych samych pytań, ale summa summarum, nie wyrządziłam nikomu krzywdy.
Często ludzie nie wiedzą, że w każdej grupie jest ikonka "lupa", dzięki której można znaleźć interesujące nas zagadnienie, a jeszcze częściej kierują się zwykłym lenistwem. Chciałam ułatwić zadanie.
Po drugie, przecież to tylko facebook. Założy się nowy, a dzięki temu trochę oczyści się listę znajomości.
Po trzecie, przez ten czas nikomu nic się nie stanie i nikt nic nie będzie ode mnie chciał, ale tu się myliłam ha ha.
Po czwarte, jest to głupie z mojej strony, żeby przejmować się takimi rzeczami.

Tak, więc fala złości minęła, choć niesmak i chęć wyrzucenia tego z siebie pozostała.

Wprowadzam w temat, który już wisi u mnie od jakiegoś czasu i wstrzymywałam się z publikowaniem.








Zaczynam...

Nie tak dawno wdałam się w pyskówkę na jednej ze stron na facebook. A, żeby było weselej, to z samym administratorem. 

I co z tego?
Wiadomo, że nie mam takich "boskich" możliwości jak Admin i przegrałam coś, z czym nigdy bym nie wygrała, czyli z hipokryzją.
Nigdy nie wygrasz z polityką, w której rządzi ilość, a nie jakość!
Od dłuższego czasu widziałam, że na owej grupie dzieje się coś niedobrego.
Panuje jeden wielki chaos, a posty które mogłyby pomóc innym były usuwane lub szufladkowane. 
Już wyjaśniam w jaki sposób. Powstał post, w którym można było dodawać w komentarzach o to te INNE sprawy. Delikatnie zasugerowałam, że to troszkę niesprawiedliwe i można byłoby taką metodę zastosować do wszystkich postów. 
No i tak zaczęła się moja batalia, która zakończyła się tym, że mój profil został zgłoszony i zablokowany na jakiś czas. Dodam, że nawet doszło do kasowania komentarzy.
Nie będę wnikać w szczegóły, bo nie do końca o to tu mi chodzi.
Do czego, więc zmierzam?
W dzisiejszych czasach, mamy politykę jaką mamy. Jeśli nie dostosujesz się do panujących zasad, zostaniesz tym złym i gorszym.

Mam wrażenie, że ludzie boją się mówić co myślą. Mówią to co inni chcą usłyszeć.
Wiadomo, że w Internecie panuje anonimowość i wolna amerykanka, co ludzie wykorzystują bez żadnych skrupułów. Co więcej, prawdopodobnie większość z nich odreagowuje swoją szarą rzeczywistość, niemoc, bezradność w ten sposób. Nie zdziwiłabym się, gdyby kolejna część z nich, w swoim normalnym świecie, siedziała cicho, jak mysz pod miotłą.
Wiadomo, że nie odkryłam Ameryki, ale gdy tak to wszystko obserwuję i czytam to nie wiem czy się śmiać czy płakać. Jestem osobą, która nie da sobie w kaszę dmuchać to raz, a dwa czasami nie potrafię trzymać języka za zębami i poniesie mnie ułańska fantazja ku zbawieniu świata.
Jak to mój mąż mi powiedział "Madziuch, nie zbawisz całego świata. Nie wszyscy ludzie są tacy jak Ty".
Podejmują się czegoś, z czego sami nie są w stanie się wywiązać. Biegną na manifesty, bronią wolności słowa, ale za zamkniętymi drzwiami, przed monitorem pokazują swoją prawdziwą twarz. Wypływa, jak tłuszcz z boczku, hipokryzja. Również złapałam kilka osób na tym, że fruwają jak chorągiewki na wietrze. 
Głodni sensacji, wstawiają się za stroną, która ma większe poparcie, ale czy zgodne ze swoimi przekonaniami? Czy taki człowiek w ogóle je posiada? Ja kieruje się tym, że póki kogoś nie krzywdzę, to powiem co myślę. Choć nie zawsze jestem świadoma tego, że to co ja uważam za w porządku, kogoś może urazić. Kiedy wiem w 100%, że moje słowa mogą kogoś zranić - milczę!!! 

Czasami kosztuje mnie to bardzo wiele cierpliwości, bo aż cisną się różne słowa na język, ale nie zawsze to na tym polega.

Jednak, nigdy nie przypuszczałam, że bycie szczerym będzie karane i wystawiane na pośmiewisko.

Koleją zasadą jaką się kieruję, to jak czegoś nie wiem, lubię zapytać i oczekuję konkretnej odpowiedzi bez obwijania w bawełnę czy słodko pierdzenia, byle unosiła się jakakolwiek woń.

Taki mamy już ten nasz świat, prawda?
Wokół mnie nie ma za wielu ludzi, gdyż nie zgadzałam się i nie zgadzam z czyjąś życiową dywizją. Nie chcąc obrażać czy lekceważyć coś co mi nie pasuje, wolę się wycofać. Życie wtedy jest przyjemniejsze. Każdy kontynuuje je na swoich zasadach.

Nie chce promować obrażania, a możliwość wyrażenia swoich PRAWDZIWYCH UCZUĆ.

KONSTRUKTYWNA KRYTYKA, moim zdaniem jest potrzebna. 
Powinna być napisana w kulturalny sposób z konkretnym powodem i wyjaśnieniem dlaczego tak, a nie inaczej. Wyzwanie kogoś od "debili", "idiotów", i tak dalej nie zalicza się do tej krytyki.

Kiedyś dostałam komentarz, że moje posty zawierają błędy stylistyczne. Co zrobiłam? Chyba w sumie nic ha ha, ale na pewno nie byłam urażona. Jestem świadoma, że popełniam tego typu błędy, ale pracuje nad tym i w sumie mnie to ucieszyło. Dlaczego?
Ktoś naprawdę uważnie przeczytał mój post i napisał co myśli! Może znowu to czyta?
Uważam to za skuteczny środek oszczędzania słów na naprawdę istotne sprawy. Smutne jest to, że w dzisiejszych czasach szczerość umiera... madziuchowe_life